• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اصالت تعیینیت واجب

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حکم به تعیینی بودن واجب و نفی احتمال تخییر می باشد.


اصالت تعیینیت واجب، به معنای حمل واجب در کلام مولا بر واجب تعیینی ، هنگام شک در تعیینی و یا تخییری بودن واجب ، می‌باشد.

۱.۱ - توضیح

گاهی دلیل خاص دلالت می‌کند بر این که واجب در کلام مولا، واجب تعیینی است، مثل: تعیینی بودن نماز ظهر ، و گاهی دلیل خاص دلالت می‌کند که واجب، واجب تخییری است، مثل: کفاره افطار عمدی، ولی گاهی هیچ دلیلی بر تعیینی یا تخییری بودن واجب در دست نیست؛ در چنین مواردی گفته می‌شود:
[۱] اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۱، ص۸۲.    

اطلاق صیغه امر در واجب تعیینی ظهور دارد، چون تخییری بودن واجب نیاز به بیان دارد، و از آن جایی که اصل این است که مولا در مقام بیان تمام مراد خود می‌باشد، می‌بایست (از طریق آوردن قید ) بیان می‌فرمود که واجب، تخییری است، و چون قیدی در کلام خود نیاورده، معلوم می‌شود که به طور معین مصحلت بر همین فعل بار می‌شود و فعل دیگری در عرض آن نیست تا جانشین آن شود.
[۲] شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص (۱۷۰- ۱۶۸).
[۳] مناهج الوصول الی علم الاصول، خمینی، روح الله، ج۱، ص۲۸۲.    
[۴] کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۷۶.    


اصالت نفسیت واجب

۱. ↑ اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۱، ص۸۲.    
۲. ↑ شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص (۱۷۰- ۱۶۸).
۳. ↑ مناهج الوصول الی علم الاصول، خمینی، روح الله، ج۱، ص۲۸۲.    
۴. ↑ کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۷۶.    


فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۹۵، برگرفته از مقاله «اصالت تعیینیت واجب».    




جعبه ابزار