• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اشاعه فحشاء (فقه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


نشر دادن زشتی اشاعۀ فحشاء گویند. از اشاعۀ فحشا به مناسبت در باب‌های صلات و حدود بحث شده است.


در قرآن کریم، دوست‌داران اشاعۀ فحشا در میان مؤمنان به عذاب دردناک الهی تهدید شده‌اند.
[۱] نور/سوره۲۴، آیه۱۹.    


در مراد از فحشا اختلاف است؛ زنا، هر فعل یا قول زشت که در شرع دارای حدّ معیّن است، و هر گناه کبیره، معانی مختلفی است که برای فحشا بیان شده است؛
[۲] مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، زبدة البیان فی احکام القرآن، ص۳۸۷.    
[۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۴۶۹.    
[۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۳۹۴.    
امّا این واژه‌ بیشتر، در مورد زنا، لواط و مانند آن به کار می‌رود.

اشاعۀ فحشا یا به وسیلۀ قول است، مانند منتشر کردن خبر متضمّن فحشا در میان مؤمنان، مثل این که گفته شود فلانی زناکار است، و یا به وسیلۀ فعل؛ بدین معنا که فحشا آشکارا انجام شود تا دیگران نیز بدان ترغیب گردند و یا وسائل انجام آن برای دیگران فراهم شود.

اشاعۀ فحشا حرام و از گناهان کبیره است
[۵] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۳، ص۳۱۵.    
و انجام آن به وسیلۀ قول در اموری مانند زنا یا لواط در صورتی که قذف محسوب شود، موجب ثبوت حدّ قذف است.
[۶] نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۱، ص۴۰۵.    


۱. ↑ نور/سوره۲۴، آیه۱۹.    
۲. ↑ مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، زبدة البیان فی احکام القرآن، ص۳۸۷.    
۳. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۴۶۹.    
۴. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۳۹۴.    
۵. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۱۳، ص۳۱۵.    
۶. ↑ نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۴۱، ص۴۰۵.    


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۵۲۷.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اسلامی | اشاعه فحشاء | رذائل اخلاقی
جعبه ابزار