اسید بن حضیر (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اُسیدبن حُضیربن سِماک بن عتیک اوسی، یکی از
صحابه پیامبر اکرم و از جمله
راویان می‌باشد.
اسیدبن حضیر، از بزرگان
قبیله اوس و از حاضران در
بیعت عقبه دوم بود. به نقلی، در پی پرسش وی از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم درباره آمیزش با زنان
حائض و نیز حد فاصله گرفتن از آن‌ها آیه ۲۲۲ سوره بقره نازل شد و تکلیف را مشخص کرد. •وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُواْ النِّسَاء فِي الْمَحِيضِ وَلاَ تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىَ يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (از تو در باره عادت ماهانه (زنان) مى پرسند بگو آن رنجى است پس هنگام
عادت ماهانه از (آميزش با) زنان كناره گيرى كنيد و به آنان نزديك نشويد تا پاك شوند پس چون پاك شدند از همان جا كه خدا به شما فرمان داده است با آنان آميزش كنيد خداوند توبه كاران و پاكيزگان را دوست مى دارد.)
در تفسیر
المیزان گقته آمد: کلمه (اعتزال) که جمله (فاعتزلوهن ) امر از آن است ، به معناى
عزلت گرفتن ، و دورى گزیدن از معاشرت است ، و نیز وقتى گفته میشود: (عزلت نصیبه)، معنایش این است که من
سهم او را مشخص نموده ، و از سایر سهام جدا کردم ، و کنار گذاشتم و کلمه (قرب ) در مقابل کلمه (بعد) است، و این کلمه هم به خودى خود
متعدی مى شود، و هم با حرف (من )، و مراد از اعتزال ترک نزدیکى از محل
خون است ، که بیانش خواهد آمد.
در شأن نزول آیه گفته شده است که
یهود و
مجوس نه تنها با زن حایض هم‌بستر و هم‌نشین نمی‌شدند، بلکه اتاق آن‌ها را نیز جدا می‌کردند و
اعراب جاهلی نیز در این کار از آنان پیروی می‌کردند. پس از ظهور
اسلام شخصی به‌نام
ثابت بن دحداح ، و به نقلی اسید بن حضیر و
عباد بن بشر نزد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم آمده، از ایشان حدّ‌فاصله گرفتن از زن حایض را پرسیدند که
آیه مزبور نازل شد.
قرطبی این نقل را مورد پذیرش بیش‌تر پژوهشگران می‌داند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۳۶۹، برگرفته از مقاله «اسید بن حضیر».
