اسوه‌های مؤمنان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حضرت آسیه پس از آنکه به
موسی ایمان آورد، با
استقامت زیاد بر ایمان خود پابرجا بود و هرگز تسلیم خواسته فرعون نشد.
حضرت
مریم علیها‌السلام نیز زنی باایمان بود، و سخنان پروردگار و کتاب‌هایش را تصدیق کرد و از نظر
عمل پیوسته مطیع اوامر الهى بود.
آسیه، همسر فرعون، ضرب‌المثلی برای ایمان به خداوند در محیط و موقعیت ستم‌بار است:
• «وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ؛ و خداوند براى مؤمنان، به
همسر فرعون مثَل زده است، در آن هنگام که گفت: «پروردگارا! خانه‌اى براى من نزد خودت در
بهشت بساز، و مرا از فرعون و کار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهايى بخش!».
آسیه هنگامى که
معجزه موسی علیه‌السلام را در مقابل
ساحران مشاهده کرد، اعماق قلبش به نور ایمان روشن شد، و از همان لحظه به موسى ایمان آورد. او پیوسته ایمان خود را مکتوم مى‌داشت؛ ولى ایمان و
عشق به خدا چیزى نیست که بتوان آن را همیشه
کتمان کرد، هنگامى که فرعون از ایمان او باخبر شد بارها او را نهى کرد، و اصرار داشت که دست از دامن آیین موسى ـ علیه‌السلام ـ بردارد، و خداى او را رها کند، ولى این
زن با استقامت هرگز
تسلیم خواسته فرعون نشد.
فرعون به شدت او را شکنجه می‌کرد. هنگامى که آخرین لحظه‌هاى عمر خود را مى‌گذارند، دعایش این بود ((پروردگارا! براى من خانه‌اى در بهشت در جوار خودت بنا کن و مرا از فرعون و اعمالش رهایى بخش و مرا از این قوم ظالم نجات ده))!
خداوند نیز دعاى این زن مؤمن پاکباز فداکار را اجابت فرمود و او را در کنار بهترین زنان جهان مانند مریم قرار داد؛ چنان‌که در همین آیات در ردیف او قرار گرفته است.
مریم علیها‌السلام، در عفت و ایمان به خدا و کتاب‌های آسمانی، زنی شایسته و اسوه بود:
• «وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِّلَّذِينَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِندَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِن فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ؛ و خداوند براى مؤمنان، به آسیه همسر فرعون مثَل زده است، در آن هنگام که گفت: «پروردگارا! خانه‌اى براى من نزد خودت در
بهشت بساز، و مرا از فرعون و کار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهايى بخش!».
• «وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِن رُّوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ؛ و همچنين به
مریم دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت، و ما را از
روح خود در آن دميديم؛ او کلمات پروردگار و کتاب‌هايش را
تصدیق کرد و از مطيعان فرمان خدا بود»!
حضرت
مریم علیها‌السلام از نظر ایمان در سرحد اعلى قرار داشت، و به تمام
کتب آسمانی و اوامر الهى
مؤمن، و از نظر
عمل پیوسته مطیع اوامر الهى بود، و بنده‌اى بود جان و دل بر کف، و چشم بر امر و گوش بر فرمان داشت.
قرآن در آیه ۷۵
سوره مائده به‌عنوان ((
صدیقه )) (بسیار تصدیق‌کننده) از او یاد کرده است.
در
آیات مختلف قرآن مطالب زیادى درباره شخصیت این زن باایمان و مقام والاى او دیده مى‌شود که قسمت مهمى از آن در همان سوره‌اى است که به نام او نامیده شده (جمعى نیز صدیقه را به معنى بسیار راستگو توصیف کرده‌اند).
و به هر حال
قرآن با این تعبیرات دامان مریم را از سخنان ناروایى که جمعى از یهودیان آلوده و جنایت‌کار، درباره او مى‌گفتند، و شخصیت، و حتى پاکدامنى او را زیر سؤال مى‌بردند، پاک مى‌شمرد، و مشت محکمى بر دهان بدگویان مى‌کوبد.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۳۶۸، برگرفته از مقاله «اسوه‌های مؤمنان».
