اسود بن عبدالاسد
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَسْوَدبن‌عَبْدالاَسَدبن‌هِلال، یکی از دشمنان سرسخت
پیامبر اکرم (ص) می‌باشد.
از
قریش ،
تیره بنی‌مخزوم می‌باشد، وی از طرف
پدر ،
برادر ابوسلمه و مادرش از
قبیله کنده است.
اسود بر‌خلاف ابوسلمه که مادرش از
بنی‌هاشم بود
نه تنها به
پیامبر ایمان نیاورد، بلکه در مخالفت با او کوشید. نام وی در شمار استهزا کنندگان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به ثبت رسیده است.
در ایّام حجّ او با دیگر مخالفانِ پیامبر در مبادی ورودی
مکّه می‌ایستادند تا از ارتباط دیگران با آن حضرت مانع شوند.
اسود در
جنگ‌بدر اوّلین کشته از سپاه مشرکان بود. چون نگاه او به
حوض آب ذخیره مسلمانان افتاد
سوگند یاد کرد که یا از آن بنوشد یا آن را ویران کند. بدین‌منظور کوشید؛ امّا
حمزه در برابر وی قرار گرفت و پای او را قطع کرد. اسود همچنان در پی تحقق
عهد خویش، به پیش رفت و دیوار حوض را با پای دیگر خود ویران کرد و در نهایت در درون حوض به دست حمزه کشته شد.
مرگ او
غیرت و
شجاعت عتبه ، و برادرش
شیبه و فرزندش
ولید را برانگیخت و از
لشکر جدا شده، مبارز‌طلبیدند.
اسود مردی
تندخو و بد اخلاق بود.
مفسران گاه تقابل
کفر و
ایمان را به‌صورت مقایسه‌ای میان او و برادرش ابوسلمه مطرح کرده‌اند، چنان که نمونه‌ای از آن را ذیل
آیه ۳۲
سوره کهف و آیات ۱۹-۲۵
سوره حاقّه ۹ـ۱۰
سوره انشقاق می‌بینیم.
برپايه روايتى، زنى كه در مدينه مرتكب دزدى شد و پيامبر به‌رغم شفاعت برخى اصحاب، دست او را قطع كرد، فاطمه دختر اسود بوده‌است.
بنا به نقل
کلبی آیه ۳۲ سوره کهف
:«واضرِب لَهُم مَثَلاً رَجُلَینِ جَعَلنا لاَِحَدِهِما جَنَّتَینِ مِن‌اَعنب... برایشان
داستان دو مردی را بیان کن که به یکی از آن دو، دو
بوستان از انگورها دادیم...» درباره او و برادرش ابوسلمه نازل شده است
، درحالی‌که منابع، اطلاعاتی درباره باغ‌های انگورِ اسود ارائه نمی‌دهد. بنابه
روایت ابن‌عباس آیه درباره
عیینه و سلمان نازل شده و
خداوند این دو را به برادرانی از
بنی‌اسرائیل تشبیه کرده که یکی از آن‌ها بر اثر ثروت اندوزی، نسبت به خدا
کفر ورزید. در برخی منابع نیز مراد از «رَجُلین»
پیامبر و اهل
مکه یا هر
مؤمن و کافری دانسته شده
که در این صورت آیه نمادین خواهد بود.
بنا به نقل ابن‌عباس و
ضحاک آیات ۱۹ و ۲۵
سوره حاقّه و ۷ و ۱۰
سوره انشقاق که از واگذاری نامه اعمال به مؤمنان و کافران سخن می‌گوید در شأن اسود و ابوسلمه است.
بنا به
روایت مقاتل ، آیه ۴۰
سوره نبأ :«و‌یَقولُ الکافِرُ یلَیتَنی کُنتُ تُربًا» درباره اسود نازل شده‌است.
بنا به روایتی از
ابن‌عباس ، مراد از
انسان در آیات «وَ قالَ الاِنسنُ ما لَها)»
و «اِنّ‌الاِنسنَ لَکَفور»
اسود است
که نسبت به نعمت‌های الهی کفران کرد و با مشاهده
قیامت نگرانی و تحیّر خود را ابراز خواهد کرد.
ذیل آیه ۵۱
سوره صافّات :«قالَ قائلٌ مِنهم اِنّی کانَ لی قَرین» از اسود سخن به میان آمده و قائل، او شمرده شده است.
برخی او را از مصادیق «مقتسمین» دانسته‌اند؛ یعنی آنان که مسیر ورودی
مکّه را برای جلوگیری از ارتباط دیگران با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)، بین خود قسمت کرده بودند، که در آیه ۹۰
سوره حجر خداوند درباره
کیفر آنان سخن دارد.
الاستیعاب فی معرفة الاصحاب؛ انساب الاشراف؛ بحرالعلوم، سمرقندی؛ البدایة و النهایه؛ التفسیر الکبیر؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبی؛ جمهرة انساب العرب؛ الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور؛ السیرة النبویه، ابن‌هشام؛ الطبقات الکبری؛ کتاب الثقات؛ کشف الاسرار و عدة الابرار؛ المحبر؛ المغازی.
دائرة المعارف قرآن کریم، برگرفته از مقاله «اسود بن عبدالاسدبن هلال».
