اسماعیل‌خان ثاقب بن نصراللّه لاوی سمیرمی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اسماعیل‌خان ثاقب بن نصراللّه لاوی سمیرمی اصفهانی، از شعرا و ادبای
اصفهان در
قرن سیزده هجری بوده است.
میرزا اسماعیل خان متخلّص به «ثاقب» و ملقّب به «تاج الشّعراء» فرزند میرزا نصراللّه لاوی سمیرمی متخلّص به «شهاب» و ملقّب به «تاج الشّعراء» بن ملاّمحمّد بن ملک احمد، شاعر و ادیب دانشمند، در سال ۱۲۸۵ق متولّد شد، در
اصفهان علم و ادب آموخت. در عموم انجمن‌های ادبی، حاضر می‌شد، و در اواخر عمر، از اساتید پیش کسوت انجمن ادبی شیدا در اصفهان به شمار می‌رفت. وی قسمتی از مراثی و مجالس
تعزیه دیوان پدرش را در سال ۱۳۱۹ق طبع نموده؛ امّا دیوان اشعار خودش هنوز طبع نگردیده است. ثاقب در ۲۹
محرّم وفات یافت، و در یکی از اتاق‌های تکیه تویسرکانی در
تخت فولاد مدفون شد. اخیرا اتاق‌های این تکیه را خراب کرده‌اند. این
شعر از او است:
"با جلوه بالای تو سرو چمنی را•••سر از پی دعوی دگر افراختنی نیست".
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۵۸۴.
