• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اسماء مشتق

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اسماء مشتقّ‌، در منطق به اسم‌هایی اطلاق می‌گردد که که از یک ریشه گرفته شده باشند و مشاکلتی در معنی آنها وجود داشته باشد.



اسماء مشتقّ‌، اسم‌هایی هستند که از یک ریشه گرفته شده باشند و مشاکلتی در معنی آنها وجود داشته باشد، مانند حاسد و محسود و حسود.
«و باشد که میان الفاظ مشاکلتی افتد و آن از دو نوع خالی نبود: یا مشاکلت لفظ تابع مشاکلت معنی بود، یا نبود. و اول را اسماء مشتقه خوانند، مانند ناصر و نصیر و منصور».
«و اشتقاق را چهار شرط دیگر بباید: مناسبت لفظی و معنوی میان موضوع و مشتق، و مغایرت در هردو. و اسماء منسوبه چون عربی و عجمی نیز از این قبیل بود».


۱. خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۹.    
۲. خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۹.    



خوانساری، محمد، فرهنگ اصطلاحات منطقی به انضمام واژه نامه فرانسه و انگلیسی، ص۱۵.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی | مباحث الفاظ




جعبه ابزار