اسلة اللسان یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای طرف و نوک زبان می‌باشد که در بیان حضرت امیر (علیه‌السلام)، یکی از ویژگی‌های فرشتگان با همین واژه بیان شده است.
در اثر طول مناجات، طرف (نوک) زبان‌هایشان خشک نشده، (تا از مناجات باز بمانند).» (خطبه اشباح) این کلمه فقط یک بار از زبان امام (علیه‌السلام) نورافشانی کرده است.
