اسرائیل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
إِسرائیل (به کسر الف) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای بنده‌ی
خدا، نام یکی از انبیاء الهی به نام
حضرت یعقوب (علیه‌السلام) است که دو مرتبه در این کتاب مورد استفاده قرار گرفته است.
إِسرائیل نام یکی از پیامبران خدا به نام حضرت یعقوب (علیه‌السلام)، است. به قولی لقب اوست «اسر» در
زبان عبری به معنی بنده و «ئیل» به معنی خداست یعنی «بندۀ خدا».
یکی آن‌جاکه در ملامت یارانش فرموده: «لکنّکم تهتم متاه بنی اسرائیل؛
لیکن شما به حیرت و ضلالت افتادید؛ مانند: ضلالت بنی اسرائیل.»، «تاه زید: ذهب فی الارض متحیرا و ضلّ.»
دوم، آن‌جا که مردم را به عبرت گرفتن از گذشتگان تشویق می‌کند: «فاعتبروا بحال ولد اسماعیل و بنی اسحق و بنی اسرائیل.»
این کلمه فقط دوبار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اسرائیل»، ص۴۹-۵۰.
