ابوالحسن اسحاق بن ابراهیم مصعبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوالحسن اسحاق بن ابراهیم مصعبی، پسر عموی
طاهر بن حسین، امیر
عراق و
خراسان بود که
مامون از وی خواست تا علما و محدثان را در مورد مسئله خلق قرآن بیازماید و
معتصم او را به جنگ با
بابک خرّمدین گسیل داشت. وی سرانجام به
سال ۲۳۵ ق درگذشت.
ابوالحسن، اسحاق بن ابراهیم بن حسین بن مصعب منسوب به
قبیله خزاعه و نیز پسر عموی طاهر بن حسین، امیر عراق و خراسان بود. زمانی که عبدالله بن طاهر بن حسین عازم خراسان شد، او را به جای خود بر حکومت بغداد گمارد. اسحاق توانست امنیت را در
بغداد حاکم گرداند. وی فردی صاحب‌نظر، دلیر و نزد خلفا از اعتبار و مکانتی خاص برخوردار بود. مامون زمانی که در
سال ۲۱۵ ق عازم نبرد با روم بود، او را بر بغداد گمارد و ولایت جنوب عراق، حلوان و دجله را به نواحی تحت امر او افزود.
مامون طی نامه‌ای که از «رقّه» برای او فرستاد، از وی خواست تا علما و محدثان را در مورد مسئله خلق قرآن بیازماید و آنها را به قبول خلق قرآن وادار کند. وی افرادی را که از تامین نظرش خودداری می‌کردند، مورد آزار و اذیت قرار داد. معتصم ولایت ناحیه «قهستان» ایران را در
سال ۲۱۸ ق به وی تفویض کرد و او را به فرماندهی لشکری بزرگ برای جنگ با یاران بابک خرّمدین که به سوی قهستان رفته و در آن جا پناه گرفته بود؛ گسیل داشت. اسحاق در اطراف همدان با آنان درگیر شد و پس از نبردی پیروزمندانه بازگشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۵۱۱.
