استیئاس (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِسْتیئاس (به کسر همزه، سکون سین، کسر تاء و فتح یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای نومیدی است.
اِسْتیئاس (بر وزن استفعال) مثل یاس به معنای نومیدی است.
(فَلَمَّا اسْتَیْاَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِیًّا) «چون از
یوسف ناامید شدند که برادرشان را آزاد کند کنار رفتند و با هم نجوی می‌کردند.»
(اَ فَلَمْ یَیْاَسِ الَّذِینَ آمَنُوا اَنْ لَوْ یَشاءُ اللَّهُ لَهَدَی النَّاسَ جَمِیعاً) «آیا اهل
ایمان ندانستند که اگر
خدا می‌خواست همه مردم را
هدایت می‌کرد.»
یاس را در آیه علم معنی کرده‌اند در
جوامع الجامع می‌گوید: علت این امر آن است که یاس معنای علم را در ضمن گرفته زیرا مایوس شونده می‌داند که این کار نخواهد شد.
(لا یَسْاَمُ الْاِنْسانُ مِنْ دُعاءِ الْخَیْرِ وَ اِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیَؤُسٌ قَنُوطٌ) «
انسان از طلب
خیر خسته نمی‌شود و اگر ضرری به او رسد بسیار ناامید و مایوس است.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «استیئاس»، ج۷، ص۲۵۸.
