استهزاگری اقوام پیشین (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق
استهزاگران که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند اقوام پیشین هستند.
استهزاى
پیامبران از سوى اقوام پيشين:
۱. «وَلَقَدِ اسْتُهْزِىءَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُواْ مِنْهُم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ؛
(با اين حال، نگران نباش!) جمعى از پيامبران پيش از تو را استهزا کردند؛ امّا سرانجام، آنچه را مسخره مى‌کردند، دامانشان را مى‌گرفت؛ (و
عذاب الهی بر آنها فرود آمد)»
۲. «وَلَقَدِ اسْتُهْزِىءَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ؛
(تنها تو را استهزا نکردند،) پيامبران پيش از تو را نيز مورد استهزا قرار دادند؛ من به
کافران مهلت دادم؛ سپس آنها را گرفتم؛ ديدى
مجازات من چگونه بود؟!»
۳. «أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ لاَ يَعْلَمُهُمْ إِلاَّ اللّهُ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّواْ أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُواْ إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ؛
آيا خبر کسانى که پيش از شما بودند، به شما نرسيد؟! قوم نوح و عاد و ثمود و آنها که پس از ايشان بودند؛ همان‌ها که جز خداوند از آنان آگاه نيست؛ پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند، ولى آنها (از روى
تعجب و استهزا)
دست بر
دهان گرفتند....» ضمير در «أيديهم فى أفواههم ...» مى‌تواند به اقوام ياد شده در آيه برگردد و كنايه و تمثيلى از استهزاى انبياى‌شان باشد.
۴. «وَمَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ؛
هيچ پيامبرى به سراغ آنها نمى‌آمد؛ مگر اينکه او را مسخره مى‌کردند.»
۵. «وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُم مَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون؛
(اگر تو را استهزا کنند نگران نباش،) پيامبران پيش از تو را (نيز) استهزا کردند؛ اما سرانجام، آنچه را استهزا مى‌کردند دامان مسخره‌کنندگان را گرفت (و مجازات الهى آنها را در هم کوبيد)!»
۶. «يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلاَّ كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون؛
افسوس بر اين بندگان که هيچ پيامبرى براى هدايت آنان نيامد؛ مگر اينکه او را استهزا مى‌کردند.»
۷. «وَكَمْ أَرْسَلْنَا مِن نَّبِيٍّ فِي الْأَوَّلِين • وَمَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُون؛
چه بسيار پيامبرانى که (براى هدايت) در ميان اقوام پيشين فرستاديم. ولى هيچ پيامبرى به سوى آنها نمى‌آمد، مگر اينکه او را استهزا مى‌کردند.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۲۲۷، برگرفته از مقاله «استهزاگران (اقوام پیشین)».
