• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استناد به قرآن در سیره امام هادی(ع)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


قرآن کریم در سیره کریمانه پیامبر اعظم و امامان معصوم، تجسم و عینیت تمام یافته و ایشان، روشنگر کتاب الهی و بلکه وجود مبارک ایشان، خود قرآن ناطق است؛ سخنان نورانی امام هادی علیه‌السّلام در تمام لحظات مختلف زندگی تفسیر حقیقی این کتاب الهی بوده، که به چند نمونه مختصرا اشاره می‌گردد.


امام هادی علیه‌السّلام هنگام تهاجم ماموران خلیفه عباسی به خانه‌اش،آرامش خویش را حفظ نمود و در کنار آن رفتار آرام و غیر متعرض نسبت به دستگاه ستم با تلاوت آیه «و سیعلم الذین ظلموا‌ ای منقلب ینقلبون»؛
[۱] شعراء/سوره۲۶، آیه۲۲۷.    
و ستمکاران به زودی خواهند دانست که به چه مکانی باز می‌گردند، به متوکل و دار و دسته اش که مصداق این آیه بودند، هشدار داد و جهت گیری ظالمانه آنان را در برابر امامت متذکر گردید.
[۲] تحلیلی از تاریخ دوران دهمین خورشید امامت، علی رفیعی، ص۹۴.


علامه مجلسی نقل می‌کند: به متوکل عباسی خبر دادند که امام هادی علیه‌السّلام ایه شریفه «ویوم یعض الظالم علی یدیه یقول یا لیتنی اتخذت مع الر سول سبیلا:» و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدت حسرت) به دندان می‌گزد و می‌گوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم!
[۳] فرقان/سوره۲۵، آیه۲۷.    
را بر خلیفه اول و دوم تطبیق می‌کند. متوکل گفت: با او چه کار کنیم؟ گفتند: مردم را جمع کن و از او در حضور مردم بپرس. اگر همان پاسخ را داد، مردم به حسابش می‌رسند، و اگر غیر آن را گفت، نزد یاران خود رسوا می‌شود. متوکل همه قضات و بنی هاشم و یاوران خود را فراخواند و در جمع آنان از امام هادی علیه‌السّلام پرسید. آن امام همان فرمود: اینان کسانی هستند که خدا با کنایه از ایشان سخن گفته است و بر ایشان منت نهاده و عیبشان را پوشانده است. ایا امیر می‌خواهد آنچه را خدا پوشانده، آشکار کند؟ متوکل گفت: نه، نمی‌خواهم.
[۴] بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۳۰، ص۲۴۶، ح۱۱۳.    
[۵] بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۰، ص۲۱۴، ح۲۶.    


شاهویه فرزند عبدالمطلب جلاب روایت کرده است: امام هادی علیه‌السّلام نامه‌ای بدین مضمون خطاب به من نوشت: خواستار آن بودی که جانشین پس از ابوجعفر را بشناسی و نگران این مطالب بودی، اندوهگین مباش که خداوند متعال می‌فرماید: «و ما کان الله لیضل قوما بعد اذ هدیهم حتی یبین لهم ما یتقون»
[۶] توبه/سوره۹، آیه۱۱۵.    
؛ خداوند قومی را پس از هدایت رها نمی‌کند مگر آنکه آنچه را باید از آن اجتناب کنند، برایشان بیان کند. امام در این نامه افزوده است: و امام تو پس از من، فرزندم ابومحمد حسن عسکری است. آنچه بدان نیاز دارید، نزد اوست و خداوند هرکه را بخواهد، پیش می‌اندازد و هرکه را بخواهد، باز پس نگه می‌دارد: «ما ننسخ من ءایه او ننسها نات بخیر منهآ او مثلهآ:» هر حکمی را نسخ کنیم، و یا نسخ آن را به تاخیر اندازیم، بهتر از آن، یا همانند آن را می‌آوریم.
[۷] بقره/سوره۲، آیه۱۰۶.    
؛ امام در پایان این نامه می‌نویسد: آنچه را که مورد احتیاج خرد بیدار و ضمیر روشن بود و عقل را قانع می‌ساخت، بیان کردم.
[۸] اصول کافی، الشیخ الکلینی، ج۱، ص۳۲۸.    


۱. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۲۲۷.    
۲. ↑ تحلیلی از تاریخ دوران دهمین خورشید امامت، علی رفیعی، ص۹۴.
۳. ↑ فرقان/سوره۲۵، آیه۲۷.    
۴. ↑ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۳۰، ص۲۴۶، ح۱۱۳.    
۵. ↑ بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۰، ص۲۱۴، ح۲۶.    
۶. ↑ توبه/سوره۹، آیه۱۱۵.    
۷. ↑ بقره/سوره۲، آیه۱۰۶.    
۸. ↑ اصول کافی، الشیخ الکلینی، ج۱، ص۳۲۸.    


دانشنامه کلام و عقاید، برگرفته از مقاله «استناد به قرآن در سیره امام هادی(ع)».    




جعبه ابزار