• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

استفهام (منطق)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



استفهام یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای جمله انشائی تنبیهی، برای طلب فهم چیزی است.



مرکب تام انشائی اگر بالذات بر طلب فعل یا ترک فعل دلالت نکند، تنبیه خوانده می‌شود. استفهام، یکی از اقسام تنبیه و به معنای طلب فهم کردن است. ادوات استفهام در فارسی عبارت‌اند از: آیا، چند، چه، که و کی، مانند: «آیا کمالی بهتر از علم هست؟ » و این ادوات در عربی عبارت‌اند از: ما، ایّ، هل، مَن، ا، ‌ام و… .
[۱] قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۴۳.
[۴] ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، دانش‌نامه علائی، ص۷.
[۵] مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۲۴-۲۶.
[۶] ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۳۱.



۱. قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۴۳.
۲. مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۱۴۱-۱۴۲.    
۳. علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۳۷.    
۴. ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، دانش‌نامه علائی، ص۷.
۵. مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۲۴-۲۶.
۶. ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۳۱.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «استفهام»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۰/۳۰.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی




جعبه ابزار