استفهام (منطق)

استفهام یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای جمله انشائی تنبیهی، برای طلب فهم چیزی است.

فهرست مندرجات

۱ - توضیح اصطلاح

مرکب تام انشائی اگر بالذات بر طلب فعل یا ترک فعل دلالت نکند، تنبیه خوانده می‌شود. استفهام، یکی از اقسام تنبیه و به معنای طلب فهم کردن است. ادوات استفهام در فارسی عبارت‌اند از: آیا، چند، چه، که و کی، مانند: «آیا کمالی بهتر از علم هست؟ » و این ادوات در عربی عبارت‌اند از: ما، ایّ، هل، مَن، ا، ‌ام و… .

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۴۳.
۲.	↑ مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۱۴۱-۱۴۲.
۳.	↑ علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۳۷.
۴.	↑ ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، دانش‌نامه علائی، ص۷.
۵.	↑ مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۲۴-۲۶.
۶.	↑ ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۱، ص۳۱.

۳ - منبع