استصحاب عدم نعتی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

استصحاب عدم نعتی به استصحاب عدمِ متعلق به وصف یک ماهیت اطلاق می‌شود.

---

استصحاب عدم نعتی، مقابل استصحاب عدم محمولی است و به استصحابی گفته می‌شود که مستصحب آن، عدم نعتی می‌باشد، مثل: استصحاب عدم قرشی بودن زنی معینی، یا عدم مسکر بودن مایعی معین.

---

عدم، گاهی به اصل ماهیت چیزی تعلق می‌گیرد و بر آن ماهیت حمل می‌شود، مثل «زید معدوم» و «شریک الباری معدوم» که عدم، بر ماهیت زید و شریک الباری حمل شده است، و گاهی عدم، به وصفی از اوصاف ماهیتی که محل عروض آن است تعلق می‌گیرد، نه به اصل ماهیت ، مثل: عدم مسکر بودن سرکه‌ای که نسبت به جوشیدن آن شک وجود دارد؛ در این جا اِسکار، وصفی از اوصاف است و شک در این است که آیا سرکه‌ای که جوشیدن آن مشکوک است، به آن متصف شده است یا نه؛ به این عدم، «عدم نعتی» و استصحاب این عدم را «استصحاب عدم نعتی» می‌گویند.

---

عدم نعتی.

---