استصحاب حال نص

استصحاب حال نص به استصحاب حکمِ ثابت شده به نصّ شرعی اطلاق می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

استصحاب حال نص، مقابل استصحاب حال عقل می‌باشد و آن، استصحاب حکمی است که بعد از آمدن شریعت ، از جانب شارع بیان شده، و پس از مدتی در بقای آن شک شده است؛ به بیان دیگر، استصحاب حال نص عبارت است از استصحاب احکامی که به وسیله کتاب و یا سنت ثابت شده است، مانند: استصحاب وجوب نماز جمعه در عصر غیبت و استصحاب حرمت عصاره انگور بعد از جوشش و قبل از تبخیر دو سوم آن.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ اصفهانی، محمد حسین، الفصول الغرویة فی الاصول الفقهیة، ص۳۶۶.
۲.	↑ کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص۱۵۱.
۳.	↑ زنجانی، میرزاباقر، تحریر الاصول، ص۱۷.
۴.	↑ انصاری، مرتضی بن محمد امین، فرائد الاصول، ج۳، ص۱۱۶.
۵.	↑ فاضل تونی، عبدالله بن محمد، الوافیة فی اصول الفقه، ص۲۰۰.

۳ - منبع