استصحاب با شکدروجودرافع، مقابل استصحاب با شکدررافعیتموجود میباشد و آن، استصحابی است که شکدر بقای مستصحب، ناشی از شکدروجود چیزی است که امکان دارد رافعمستصحب باشد. یکی از اقسام شکدررافع، شکدراصلوجودرافع میباشد؛ یعنی شخص نمیداند آیا از همان ابتدا رافعی ایجاد شده تا جلوی مقتضی را بگیرد و آن را بر دارد یا خیر، برای مثال، یقین به طهارت، حاصل گردیده و این طهارت، قابلیت بقا دارد، مگر این که رافعی هم چون حدث، جلوی تداوم آن را بگیرد؛ در این موارد که دراصلوجودرافعشک میباشد، استصحاب طهارت جاری میگردد. چنین استصحابی، استصحاب با شکدروجودرافع نامیده میشود. برخی از اصولیون هم چون مرحوم محقق اول معتقدند استصحاب درشکدر مقتضی جاری نیست، ولی در «شکدررافع» با همه اقسامش جاری است و برخی دیگر میگویند: استصحاب فقط درشکدروجودرافع جاری است و درشکدر مقتضی و شکدررافعیتموجود جاری نیست. در این باره، اقوال دیگری هم وجود دارد، ولی همگی، استصحاب را درشکدروجودرافع معتبر میدانند.