استحاله (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِستِحالَه (به کسر همزه و کسر تا) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای حال به حال شدن و محال شدن است. از این مادّه یک مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
اِستِحالَهبه معنای حال به حال شدن و محال شدن است.
موردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
حکمت ۳۴۳ فرموده است:
«وَالنّاسُ مَنْقوصونَ مَدْخولونَ إِلاّ مَنْ عَصَمَ الله، سائِلُهُمْ مُتَعَنِّتٌ، وَمُجيبُهُمْ مُتَكَلِّفٌ، يَكادُ أَفْضَلُهُمْ رَأْياً يَرُدُّهُ عَنْ فَضْلِ رَأْيِهِ الرِّضَى وَالسُّخْطُ، وَيَكادُ أَصْلَبُهُمْ عوداً تَنْكَؤُهُ اللَّحْظَةُ، وَتَسْتَحِيلُه الْكَلِمَةُ الْوَاحِدَةُ.»«مردم همگى در نقصان و عيبند، جز كسى كه خدايش نگه داشته است؛ پرسش كنندگان آن‌ها در صدد بهانه جويى و آزارند و پاسخ دهندگان توجيه‌گر و ناحساب گو، حتى برترين آن‌ها از نظر فكر و انديشه به خاطر
حبّ و
بغض از رأى خود باز مى‌گردد و با استقامت‌ترين آن‌ها با يک نگاه و يا یک كلمه دگرگون مى‌شود.»
(شرح‌های حکمت:
)
از این مادّه یک مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «استحاله»، ج۱، ص۳۱۶.
