اِستِحالَه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اِستِحالَه (به کسر همزه و کسر تا) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای حال به حال شدن و محال شدن است.
از این مادّه یک مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
اِستِحالَه به معنای حال به حال شدن و محال شدن است.
«استحال الشى‌ء: تحول من حال الى حال. و صار محالا»
موردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در مورد ویژگی مردم فرموده است:
«وَ النّاسُ مَنْقوصونَ مَدْخولونَ إِلاّ مَنْ عَصَمَ الله، سائِلُهُمْ مُتَعَنِّتٌ، وَ مُجيبُهُمْ مُتَكَلِّفٌ، يَكادُ أَفْضَلُهُمْ رَأْياً يَرُدُّهُ عَنْ فَضْلِ رَأْيِهِ الرِّضَى وَ السُّخْطُ، وَ يَكادُ أَصْلَبُهُمْ عوداً تَنْكَؤُهُ اللَّحْظَةُ، وَ تَسْتَحِيلُه الْكَلِمَةُ الْواحِدَةُ.» «مردم همگى در نقصان و عيبند، جز كسى كه خدايش نگه داشته است؛ پرسش كنندگان آن‌ها در صدد بهانه جويى و آزارند و پاسخ دهندگان توجيه‌گر و ناحساب گو، حتى برترين آن‌ها از نظر فكر و انديشه به خاطر حبّ و بغض از رأى خود باز مى‌گردد و با استقامت‌ترين آن‌ها با يک نگاه و يا یک كلمه دگرگون مى‌شود.»
از این مادّه یک مورد در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «استحاله»، ج۱، ص۳۱۶.
