اسالیب نهی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اسالیب نهی به شکل‌های متفاوت بیان نهی از طرف
شارع اطلاق می‌شود.
اسالیب یا صُوَر
نهی ، شکل‌های متفاوتی از نهی کردن است که شارع، نهی خود را با آن‌ها بیان می‌کند.
برخی از این صور عبارت است از:
۱. نهی با ماده (ن، ه، ی) مثل: «نهیتکم عن ذلک» یا «ینهی عن الفحشاء»؛
۲. نهی با صیغه، مثل: «ایاک ان تفعل»، «لا تترک الصلاة»، «لا تقربوا مال الیتیم»؛
۳. نهی در قالب
جمله خبری منفی در مقام
انشا ، مثل: «نمی‌کنی» و «نمی‌روی» که در
حقیقت ، به معنای «نباید انجام دهی» و «نباید بروی» است؛
۴. نهی به صورت لفظ تحریم، مثل: ﴿حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَالدَّمُ﴾؛ بر شما
مردار و
خون حرام گردیده است»؛
۵. نهی به صورت نفی حلیت، مثل: ﴿یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا یَحِلُّ لَکُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّساءَ کَرْهاً﴾؛ ای کسانی که
ایمان آورده‌اید! برای شما
حلال نیست که از
زنان با
اکراه ارث ببرید»؛
۶. نهی به صورت
امر به ترک، مثل: ﴿وَذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَباطِنَهُ﴾؛ و
گناه آشکار و پنهان را رها کنید»؛
۷. نهی به صورت نفی فعل، مثل: ﴿فَلا عُدْوانَ إِلاّ عَلَی الظّالِمِینَ﴾؛
تجاوز جز بر ستم‌کاران روا نیست».
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۴۸، برگرفته از مقاله «اسالیب نهی».
