ازدواج زناکاران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیات قرآن به برخی از احکام و شرایط
ازدواج زناکاران اشاره شده است.
عدم شايستگى
کنیزان زناكار براى ازدواج:
«... فَمِنْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ مِنْ فَتَياتِكُمُ ... فَانْكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَ آتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَناتٍ غَيْرَ مُسافِحاتٍ ...؛
... مى‌تواند با زنان پاكدامن از بردگان با ايمانى كه در اختيار داريد ازدواج كند... آنها را با اجازه صاحبان آنان تزويج نماييد، و مهرشان را
به طور شايسته
به خودشان بدهيد؛ در حالى كه
پاکدامن باشند، يعنى نه مرتكب
زنا شوند....»
مراد از «غير مسافحات» يعنى زناكار نباشند.
ناشايسته بودن ازدواج
زن زناكار با
مرد غير
زناکار:
«... وَ الزَّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِكٌ ...؛
... و زن زناكار را، جز مرد زناكار يا مشرك،
به ازدواج خود در نمى‌آورد....»
ناشايسته بودن ازدواج مرد زناكار با زن غير زناكار:
«الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِكٌ ...؛
رد زناكار جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نمى‌كند ....»
جايز نبودن ازدواج مرد و زن
مشهور به زناكار جز با زناكار و يا
مشرک در صورت اجراى
حدّ و
توبه نكردن:
«الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ؛
مرد زناكار جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نمى‌كند؛ و زن زناكار را، جز مرد زناكار يا مشرك،
به ازدواج خود در نمى‌آورد؛ و اين كار بر مؤمنان
حرام شده است.»
محصّل معناى آيه
به كمك تفسير
اهل‌بیت علیهم‌السلام، مرد و زن زناكارى هستند كه
به زنا مشهور مى‌باشند و حدّ بر آنان اجرا شده و توبه آنها اثبات نشده است.
نهی خداوند از ازدواج
مؤمنان با زناكاران در صورت
اشتهار به زنا و اجراى حدّ و عدم توبه آنان:
«الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ؛
مرد زناكار جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نمى‌كند؛ و زن زناكار را، جز مرد زناكار يا مشرك،
به ازدواج خود در نمى‌آورد؛ و اين كار بر مؤمنان حرام شده است.»
حرمت ابدی زن و مرد اسباب متعددی دارد که
زنا با زن در حالی که شوهر دارد یکی از آنها است. پس ازدواج با زن زناکار صور مختلف دارد.
ازدواج با زن زناکار و زنی که از
زنا تولد یافته و ازدواج شخص، با قابله خود یا دختر قابله‌اش مکروه است.
پس حتی اگر زنی از
زنا حامله شده و شخصی با آن زن
به همین حال ازدواج کند، عقد او «صحیح است.»
زیرا نفس ازدواج با زناکار مکروه است نه حرام؛ و
زنا عده ندارد تا حامله بودن زناکار مانع صحت آن گردد.
ازدواج با زنی که خود انسان با او زناکار کرده است دو صورت دارد. پس «کسی که با زن شوهرداری - دائم باشد یا منقطع -
زنا نماید برای همیشه بر او
حرام می‌شود؛ چه مسلمان باشد یا نه؛ مورد دخول شوهرش باشد یا نه، پس ازدواج با او بعد از مردن شوهرش یا بعد از زائل شدن عقدش - با
طلاق و مانند آن - جایز نیست؛ و بین اینکه زانی بداند که شوهردار است یا نه فرقی نیست. و اگر بر
زنا مجبور شده باشد، در الحاق حکم
به آن، اشکال است.»
همچنین «اگر با زنی که در عده طلاق رجعی است
زنا نماید برای همیشه بر او حرام است مانند زن شوهردار،
به خلاف آن‌که در
طلاق بائن یا در
عده وفات باشد. و اگر بداند که در عده بوده و نداند که رجعی یا بائن است، حرام نمی‌شود. البته اگر بداند که در عده رجعیه است و در انقضای آن شک نماید ظاهراً حرام می‌شود.»
اما اگر چنین نباشد و
زنا موجب
حرمت ابدی نشده باشد ازدواج محکوم
به صحت است همانگونه که در استفتاء ذیل آمده است: من زنی هستم که پس از طلاق از شوهر اولم پس از چندین سال با آقایی آشنا شدم و از روی ناآگاهی و نادانی با مرد مزبور عمل
زنا انجام دادم وپس از مدتی
به عقد همین مرد در آمدم و صاحب سه فرزند می‌باشم. خواهش می‌کنم مرا از نظر شرعی راهنمایی فرمایید تا از این عذاب الهی که مرا عذاب می‌دهد نجات پیدا کنم. و ضمناً جواب بدهید که آیا عقد
به‌هم می‌خورد و ما برای یکدیگر حرام می‌شویم یا نه؟
بسمه تعالی، درفرض سؤال، شما بر آن مرد حرام نشدید و ازدواج مذکور محکوم
به صحت است.
بنابراین ازدواج با زن بعد از زنای با او حرام نیست مشروط بر اینکه در حال
زنا شوهر نداشته و یا در عده طلاق رجعی نبوده باشد.
به عبارت دیگر ازدواج انسان با زنی که قبلاً مرتکب
زنا با او شده در حالی که شوهر نداشته، نه تنها جایز و صحیح است بلکه چه بسا از جهت اخلاقی و انسانی عملی جوانمردانه و نوعی مسئولیت‌پذیری است. هرچند که این ازدواج سبب پاک شدن گناه زنای قبل از ازدواج و بی‌نیازی از توبه نمی‌شود که خدای سبحان فرموده است:
(قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ اَسْرَفُوا عَلَی اَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا اِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ.) با این حال درباره آن با کسی هم سخن نباید گفت که این خود گناه دیگری است، حتی بهتر آن است که در دوران زندگی و پیش‌آمدهای آن نیز
به روی همدیگر نیاورند که این مشی کریمان است.
•
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۵، ص۴۰۷، برگرفته از مقاله «ازدواج زناکاران». •
ساعدی، محمد، (مدرس حوزه و پژوهشگر) ،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی
