• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اذیت (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اذیت، معادل عربی «آزردن» و «رنجه شدن» و به معنای ضرر دنیایی یا اخروی است که به جسم یا روح می‌رسد.
[۱] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۵.    



در قرآن واژه «اذیت» موضوع احکام ویژه و خاصی قرار گرفته است و می‌توان آن را از منظر جامعه شناسی، اخلاقی، روان شناسی مورد بررسی قرار داد. در دانش روان شناسی با عنوان خودآزاری، دیگرآزاری، ذکر شده است.
[۲] فرهنگ لغات و اصطلاحات روان شناسی.
واژگان مورد استفاده «اذی»، «اف»، «لاتنهر»، «سوء»، «کف ایدی».

آثار اذیت؛ احکام اذیت؛ اذیت انبیا؛ اذیت مؤمنان.

۱. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۵.    
۲. ↑ فرهنگ لغات و اصطلاحات روان شناسی.


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۵۱۸، برگرفته از مقاله «اذیت».    


رده‌های این صفحه : اذیت و آزار رساندن | موضوعات قرآنی
جعبه ابزار