اذان (قرآن)

اذان، اسم مصدر باب تفعیل یا اسمی است که قایم‌ مقام ایذان می‌شود و به‌معنای اعلام است.

اذان، در لغت به معنای اعلام، و در اصطلاح شرعی، اعلان اوقات شرعی نماز با کلمات خاص است. در این مدخل از واژه «ندا» و مشتقات آن استفاده شده است.

۱.	↑ المصباح المنیر، فیومی، ج۱، ص۱۱.
۲.	↑ لسان العرب، ابن منظور، ج۱۳، ص۱۲.
۳.	↑ موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم.

فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اذان».

رده‌های این صفحه : اذان | موضوعات قرآنی