ادب نوح (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نوح علیه‌السلام اوّلين
پیامبر فرستاده شده به سوى تمام مردم
زمین و اوّلين پيامبرى است كه
عذاب -
استیصال- در زمان وى نازل گرديد.
وى در ۳۵۰ سالگى يا ۴۸۰ سالگى به
نبوّت مبعوث شد و ۹۵۰ سال در قوم خود زيست.
قرآن کریم با اوصاف و القاب نيك از اين پيامبر بزرگ نام برده و
هفتاد و یکمین سوره قرآن نيز به نام نوح است. در این مقاله آیات مرتبط با ادب
حضرت نوح علیه‌السلام معرفی می‌شوند.
گفتار مؤدّبانه نوح علیه‌السلام در برابر سخنان ياوه و سخيف قومش:
۱. لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي ضَلالَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ أَنْصَحُ لَكُمْ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ.
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم، او به آنها گفت: اى قوم من (تنها) خداوند يگانه را
پرستش كنيد كه معبودى جز او براى شما نيست (و اگر غير اين كنيد) من بر شما از
عذاب روز بزرگى مى‌ترسم. (ولى)
اشراف قومش به او گفتند: ما تو را در
گمراهی آشكارى مى‌بينيم! گفت: اى قوم من! هيچگونه گمراهى در من نيست، ولى من فرستاده پروردگار جهانيانم. رسالتهاى پروردگارم را به شما ابلاغ مى‌كنم و
خیرخواه شما هستم و از خداوند چيزهايى مى‌دانم كه شما نمى‌دانيد.
۲. فَقالَ الْمَلَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ ما نَراكَ إِلَّا بَشَراً مِثْلَنا وَ ما نَراكَ اتَّبَعَكَ إِلَّا الَّذِينَ هُمْ أَراذِلُنا بادِيَ الرَّأْيِ وَ ما نَرى لَكُمْ عَلَيْنا مِنْ فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كاذِبِينَ قالَ يا قَوْمِ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَ آتانِي رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَ نُلْزِمُكُمُوها وَ أَنْتُمْ لَها كارِهُونَ وَ يا قَوْمِ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مالًا إِنْ أَجرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَ ما أَنَا بِطارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَ لكِنِّي أَراكُمْ قَوْماً تَجْهَلُونَ.
اشراف
کافر قومش (در پاسخ) گفتند ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى‌بينيم، و كسانى را كه از تو
پیروی كرده‌اند جز گروهى اراذل
ساده لوح نمى‌يابيم، و فضيلتى براى شما نسبت به خود مشاهده نمى‌كنيم بلكه شما را
دروغگو تصور مى‌كنيم. (نوح) گفت: اگر من دليل روشنى از پروردگارم داشته باشم و از نزد خود رحمتى بمن داده باشد كه بر شما مخفى مانده (آيا باز هم
رسالت مرا انكار مى‌كنيد؟). آيا من ميتوانم شما را به پذيرش اين بينه مجبور سازم با اينكه شما
آمادگی نداريد؟
اى قوم! من در برابر اين دعوت
اجر و پاداشى از شما نمى‌طلبم، اجر من تنها بر" اللَّه" است، و من آنها را كه ايمان آورده‌اند (بخاطر شما) از خود طرد نمى‌كنم چرا كه آنها پروردگارشان را
ملاقات خواهند كرد (و در دادگاه
قیامت خصم من خواهند بود) ولى شما را
قوم جاهلى مى‌بينم.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۴۹۳، برگرفته از مقاله «ادب نوح علیه‌السلام».
