• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ادب (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

ادب (به فتح الف) از مفردات نهج البلاغه، از محاسن و نیکی‌های اخلاقی در رفتار و سخن گفتن می‌باشد.


درباره‌ی اَدَب مؤلف مجمع البحرین فرموده است: «الادب: حسن الاخلاق»، «ادّبته تادیبا»
[۱] طریحی نجفی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۵۱-۵۲.    
یعنی محاسن اخلاق را به او یاد دادم، می‌شود گفت: آن حالتی است در انسان که هر کاری را به مقتضای آن، نیکو انجام می‌دهد. امام علی (صلوات‌الله‌علیه) فرماید: «لا غنی کالعقل و لا فقر کالجهل و لا میراث کالادب و لا ظهیر کالمشاورة.»
[۲] صبحی صالح، مفردات نهج البلاغه، ص۴۷۸، حمکت۵۴.    
و در جای دیگر فرماید: فانّ العاقل یتعظ بالاداب و البهائم لا یتعظ الاّ بالضرب»
[۳] صبحی صالح، مفردات نهج البلاغه، ص۴۰۴، نامه۳۱.    

تادیب به معنی عقوبت برای ادب نیز آمده است.

۱. ↑ طریحی نجفی، فخر الدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۵۱-۵۲.    
۲. ↑ صبحی صالح، مفردات نهج البلاغه، ص۴۷۸، حمکت۵۴.    
۳. ↑ صبحی صالح، مفردات نهج البلاغه، ص۴۰۴، نامه۳۱.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ادب»، ص۳۰.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات ادبی | مباحث اخلاقی | مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار