ادات قرب

ادات قرب، حرف دال بر قرب و نزدیکی را می‌گویند.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

بنا بر نظریه برخی از ادیبان که «عسی» را از حروف شمرده‌اند، «عسی» ادات قرب است. سیوطی می‌گوید: «عسی» فعل جامدی است که صرف نمی‌شود؛ به همین دلیل، بعضی آن را حرف دانسته‌اند. معنای «عسی» تمنی امر محبوب و اشفاق از مکروه است.
ابن فارس گفته است: «عسی» برای قرب و نزدیکی می‌آید؛ مانند: (قل عسی ان یکون ردف لکم بعض الذی تستعجلون).
کسایی می‌گوید: هر جایی از قرآن که «عسی» به صورت « خبر » استعمال شده، مفرد است (مانند آیه ۷۲ سوره نمل ). و آن چه به شکل استفهام آمده است، جمع بسته می‌شود؛ مانند: (فهل عسیتم ان تولیتم...) .

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ نمل/سوره۲۷، آیه۷۲.
۲.	↑ محمد/سوره۴۷، آیه۲۲.
۳.	↑ زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۴، ص۲۸۸.
۴.	↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص۲۴۱.
۵.	↑ کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص (۱۱۸-۱۱۹).

۳ - منبع