• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ادات تحسر

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ادات بیانگر حسرت و اندوه را ادات تحسر گویند.


« تحسر » یعنی اندوه و حسرت خوردن. و «ادوات تحسر» یعنی کلماتی که در این معنا به کار رفته‌اند؛ مانند: «ویل» در (یا ویلنا من بعثنا من مرقدنا...)؛ «ای وای بر ما چه کسی ما را از آرامگاهمان برانگیخت»
[۱] یس/سوره۳۶، آیه۵۲.    
و (قال یا ویلتا اعجزت ان اکون مثل هذا الغراب...)؛ «( قابیل ) گفت وای بر من آیا عاجزم که مثل این زاغ باشم».
[۲] مائده/سوره۵، آیه۳۱.    
[۳] زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۴، ص۴۴۴.    
[۴] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص۳۰۷.    


۱. ↑ یس/سوره۳۶، آیه۵۲.    
۲. ↑ مائده/سوره۵، آیه۳۱.    
۳. ↑ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۴، ص۴۴۴.    
۴. ↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۲، ص۳۰۷.    


فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ادات تحسر».    

رده‌های این صفحه : ادات قرآن
جعبه ابزار