و به آن دسته از رذايل و فضايلى گفته مى‌شود كه ترك و فعل آن‌ها به اقتضا و مطابق عقل عملى يا وجدان اخلاقى يا عرف و شرع است. به ديگر سخن، به گونه‌اى از رفتار فردى يا جمعى گفته مى‌شود كه دعوت به آن‌ها با زبان موعظه است و در تعالىِ معنوى انسان، نقش اساسى دارد. در ذيل اين عنوان، به مباحث كلّى بسنده شده است و تفصيل هر كدام از موضوعات اخلاقى در جايگاه خود آورده مى‌شود. در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌هاى «تزكيه»، «خير»، «شرّ»، «بغى»، «همز»، «ضرّ»، «طغيان»، «يأس»، «قنط»، «سيئه»، «اكرام»، «قرح»، «ظلوم»، «نميم»، «معروف»، «غنا»، «اثيم» و ... استفاده شده است.
