اخلاق از دو بعد حائز اهمیّت ودر خور بررسی است: نخست، شناسایی ماهیت خوی‌ها و خصلت‌های نیکوزشتو دیگر، ابراز و بروز دادن آن‌ها در ارتباط با دیگران. موضوع اول درعلم اخلاق بحث می‌شود؛ لیکن محور دوم درفقه مطرح است که موضوع این مقاله می‌باشد.
اثربخش‌ترین شیوۀ امربهمعروفونهیازمنکر آن است که امرونهی کننده، خود متخلّق به اخلاق نیکو وبه دور ازصفات ناپسند باشد تا در پرتو دعوت عملی، دیگران را به فضائل اخلاقی ترغیب کرده واز رذائل اخلاقی بازدارد.
