اخلاص اهل بيت علیهم‌السلام در اطعام به مستمند و یتیم و اسیر: «وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا • إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُورًا؛
و غذاى خود را با اين‌كه به آن علاقه و نياز دارند، به مستمند و يتيم و اسير اطعام مى‌كنند. و مى‌گويند: ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‌كنيم، وهيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم.»
اجماع مفسّران شیعه و بسيارى از مفسّران اهل سنّت و احاديث بر اين معنا تأكيد دارند كه آيات ياد شده درباره نذر روزه و اطعام از سوى علی و فاطمه زهرا علیهماالسلام براى شفاى حسن و حسین علیهماالسلام نازل شده است.
