اَخْذ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَخْذ (به فتح الف و سکون خاء) از مفردات
نهج البلاغه، به معنای گرفتن می‌باشد.
حضرت امیر (علیه‌السلام) در بیانی در توصیه به یکی از اصحاب از همین
کلمه استفاده نموده است.
اخذ به‌معنای گرفتن است.
به برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
در سخنان
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در مورد
محمد بن ابی بکر بکار رفته است:
«أَنْتُمْ طُرَدَاءُ الْمَوْتِ، إِنْ أَقَمْتُمْ لَهُ أَخْذَكُمْ، وَإِنْ فَرَرْتُمْ مِنْهُ أَدْرَككُمْ.» «شما راندگان
مرگ هستید، مرگ در پی شماست، اگر بایستید شما را می‌گیرد و اگر فرار کنید، شما را درک خواهد کرد.»
مصادیق اخذ، مختلف است.
مانند: اخذ پیمان، اخذ به‌عذاب، اخذ چیزی با دست. ولی در همه، معنای اوّلی ملحوظ است. نظیر:
«أَخَذَ اللهُ بِقُلوبِنا وَ قُلوبِكُمْ إِلَى الْحَقِّ.» «خداوند دل‌هاى ما و شما را به سوى
حق متوجّه سازد و
صبر و
استقامت به ما و شما ارزانى دارد.»
مواردی متعدد از این ماده در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اخذ»، ص۲۸-۲۹.
