احکام اجتهاد

احکام اجتهاد به معنای سلسله احکامِ مرتبط با اجتهاد و مجتهد می‌باشد.

احکام اجتهاد به معنای یک سلسله احکامی است که درباره اجتهاد و مجتهد مطرح است که عمده آن مربوط به احکام تکلیفی و وضعی اجتهاد و مجتهد می‌باشد.

برخی از این احکام عبارت است از:
۱. حرمت رجوع مجتهد به غیر مجتهد دیگر و تقلید از او؛
۲. جواز رجوع مقلدها به او؛
۳. نافذ بودن احکام قضایی و احکام حکومتی او بر دیگران؛
۴. بحث از امکان و یا عدم امکان اجتهاد، که هم در اجتهاد مطلق و هم در اجتهاد متجزی مطرح است؛
۵. بحث از جواز یا عدم جواز اجتهاد؛ بعضی از مذاهب اهل سنت و اخباری‌های از شیعه معتقد به حرمت اجتهاد هستند.
کسانی که اجتهاد را جایز می‌دانند معتقدند اجتهاد در مواردی، بر شخص واجب عینی، در مواردی، واجب کفایی و در مواردی، مستحب است.

۱.	↑ الاجتهاد اصوله و احکامه، بحرالعلوم، محمد، ص۱۳۲.
۲.	↑ الاجتهاد اصوله و احکامه، بحرالعلوم، محمد، ص۱۴۹.
۳.	↑ انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۳، ص۵۴۵.
۴.	↑ اصول الفقه، خضری، محمد، ص(۴۲۳-۴۲۲).
۵.	↑ التنقیح فی شرح العروة الوثقی، خویی، ابوالقاسم، ص۲۹.
۶.	↑ التنقیح فی شرح العروة الوثقی، خویی، ابوالقاسم، ص۲۸.
۷.	↑ مصباح الاصول، خویی، ابوالقاسم، ج۳، ص۴۳۵.
۸.	↑ الاصول العامة للفقه المقارن، طباطبایی حکیم، محمد تقی،ص۶۰۹.
۹.	↑ الرسائل الاربع قواعد اصولیة و فقهیة، سبحانی تبریزی، جعفر، ج۳، ص (۱۱۶-۱۱۵).
۱۰.	↑ اصول الفقه، خضری، محمد، ص (۴۳۶-۴۲۲).

رده‌های این صفحه : اجتهاد(عام)