احمد مدرس زنجانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد مدرس زنجانی اصفهانی، از علما و فضلای ساکن
اصفهان در
قرن چهارده هجری بوده است.
آقا شیخ احمد مدرّس زنجانی، عالم فاضل
متکلم ادیب. در ابهر
زنجان متولّد شد، و در زنجان،
قزوین و
نجف اشرف به تحصیل پرداخت، سپس به
کرمان رفت، و بیش از چهل سال به
ارشاد مردم و تدریس و تحقیق مشغول شد. او در اواخر عمر به
اصفهان منتقل شد، و در محلّه دروازه حسن‌آباد ساکن گردید. او صبح‌ها در
مسجد شاه
امامت می‌فرمود، و در مدرسه ناصریّه تدریس می‌کرد. وی در ۹
ربیع‌الثّانی ۱۳۶۹ق در سنّ حدود نود سالگی
وفات یافت، و در
تخت فولاد مقابل تکیه میرزا
ابوالمعالی کلباسی مدفون گردید. وی به
عربی و
فارسی شعر می‌سروده، و «خادم» یا «خادم صدری» تخلّص می‌نموده است. این شعر از او است:
"شمس و قمر را رسید گاه تقابل پر شده صحن چمن ز نغمه بلبل"
"ای که دو چشمان توست فتنه بابل خیز نگارا بیار یک قدح از مل"
"بس کن از این ناز و غمز و غنج و تدلل"
ایشان کتاب‌ها و رساله‌های مختلفی تالیف نموده است که از آن جمله است:
۱. وجیزه در فرق بین
سحر و
معجزه؛
۲.
هدایه الانام در منظومه کلام که هر دو به طبع رسیده است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۵۰۲.
