احمد مدرس زنجانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد مدرس زنجانی اصفهانی، از علما
و فضلای ساکن
اصفهان در
قرن چهارده هجری بوده است.
آقا شیخ احمد مدرّس زنجانی، عالم فاضل
متکلم ادیب. در ابهر
زنجان متولّد شد،
و در زنجان،
قزوین و نجف اشرف به تحصیل پرداخت، سپس به
کرمان رفت،
و بیش از چهل سال به
ارشاد مردم
و تدریس
و تحقیق مشغول شد. او در اواخر عمر به
اصفهان منتقل شد،
و در محلّه دروازه حسن‌آباد ساکن گردید. او صبح‌ها در
مسجد شاه
امامت می‌فرمود،
و در مدرسه ناصریّه تدریس می‌کرد. وی در ۹
ربیع‌الثّانی ۱۳۶۹ق در سنّ حدود نود سالگی
وفات یافت،
و در
تخت فولاد مقابل تکیه میرزا
ابوالمعالی کلباسی مدفون گردید. وی به
عربی و فارسی شعر می‌سروده،
و «خادم» یا «خادم صدری» تخلّص می‌نموده است. این شعر از او است:
"شمس
و قمر را رسید گاه تقابل پر شده صحن چمن ز نغمه بلبل"
"ای که دو چشمان توست فتنه بابل خیز نگارا بیار یک قدح از مل"
"بس کن از این ناز
و غمز
و غنج
و تدلل"
ایشان کتاب‌ها
و رساله‌های مختلفی تالیف نموده است که از آن جمله است:
۱. وجیزه در فرق بین
سحر و معجزه؛
۲. هدایه الانام در منظومه کلام که هر دو به طبع رسیده است.
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۵۰۲.
