احمد قمی‌نژاد اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد قمی‌نژاد اصفهانی، از علما و فضلای معاصر
اصفهان بوده است.
شیخ احمد قمی نژاد، عالم فاضل و معاصر در سال ۱۲۹۹ش در
اصفهان متولّد شد. وی با وجود
فقر و مشکلات اقتصادی، به تحصیل
علوم دینی پرداخت، و پس از طیّ دروس مقدّمات در درس علمای اعلام اصفهان سیّدمحمّدرضا خراسانی، حاج
سیّدعبدالحسین طیّب،
سیّدمرتضی اردکانی، شیخ محمود مفید و
حاج آقا رحیم ارباب حاضر شد. مدّتی نیز در
تهران نزد شیخ
حسینعلی راشد و
رفیعی قزوینی کسب فیض نمود. وی چنان چه خود می‌گفت، بیست سال ملازم حاج آقا رحیم ارباب بوده است. او واعظی باسواد، با مطالعه و حق‌گو بود، و به جرم حق‌گویی و پرخاش به
ظلم و ستم و فساد دستگاه پهلوی، تحت تعقیب و شکنجه قرار گرفت، و تا نزدیکی
اعدام پیش رفت. قمی‌نژاد، شاعری پرشور بود، و اشعاری با تخلّص «قاموس» سرود. گزیده مختصری از غزلیّات و قصاید او، پس از
وفات، به خطّ استاد غلام رضا توکّلی به چاپ رسید. ایشان در ۱۵
رمضان ۱۴۲۰ق (۳ آذر ۱۳۷۸ش) وفات یافت، و در صحن
امام‌زاده ابوالعبّاس خوراسکان مدفون گردید. این شعرها از او است:
"از عشق روی جانان، هم مست و هم خمارم•••بر آن نگار زیبا، معشوق و هم نگارم"
"عالم چو بزم و محفل، من در میان شمعم•••گرچه ز رَخش دولت، افتاده‌ام سوارم"
"ای اولوا الالباب بر «قاموس» مهر آرید و لطف•••خوب گوییدش اگرچه او بدی‌ها کرده بود"
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۵۰۱.
