ابوجعفر احمد بن یوسف عجلی کاتب کوفی قفطی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر احمد بن یوسف عجلی کاتب کوفی قفطی (م ۲۱۳ هـ)، شاعری بدیهه‌گو، غزل‌سرا، مداح و هجوگو، نیکوبیان، فصیح، خوش‌خط و از عالی‌ترین و زیرک‌ترین کاتبان
مامون عباسی بود.
ابوجعفر احمد بن یوسف بن قاسم بن صبیح عجلی کاتب کوفی قفطی، اهل و ساکن
کوفه و از موالی
بنی‌عجل بود.
احمد از مامون عباسی (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) و
عبدالحمید بن یحیی کاتب روایت می‌کند و فرزندش محمد،
علی بن سلیمان اخفش و دیگران از او روایت نموده‌اند.
او در عصر خود شاعری بدیهه‌گو،
غزل‌سرا، مداح و هجوگو، نیکوبیان، فصیح، خوش‌خط و از عالی‌ترین و زیرک‌ترین کاتبان مامون عباسی بود و با
محمد بن یسیر،
ابراهیم بن مهدی و
ابوالعتاهیه رابطه دوستانه داشت.
به نوشته
ابن‌عساکر، او به همراه مامون سفری به
دمشق داشته و در حکومت وی، مسئولیت دیوان رسائل را بر عهده داشت.
مامون وی را بعد از
احمد بن ابی‌خالد احول به سمت وزارت خود منصوب نمود.
اثر او پنجاه ورقه شعر و رسائل است که معروف و مشهور بود.
پاره‌ای از اشعار او در
الاغانی آمده است.
عجلی سرانجام با سعایت برخی از نزدیکان دستگاه حکومت، مورد خشم مامون عباسی قرار گرفت و به امر او و با
شکنجه به وسیله بخور
عنبر به سال ۲۱۳ یا ۲۱۴ هـ در
بغداد از دنیا رفت.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۴۵، برگرفته از مقاله «ابوجعفر احمد بن یوسف عجلی کاتب کوفی قفطی».
