احمد بن محمد صولی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمد صولی (زنده پس از
۳۵۳ق) از دانشمندان
شیعه اهل
بصره در
قرن چهارم هجری قمری بود که با وجود برخی نظرات منفی درباره نقل حدیث، به‌عنوان فردی
موثق شناخته می‌شد. وی در سال‌های پایانی عمر در
اهواز ساکن بود و احتمالاً همان‌جا درگذشت، هرچند تاریخ دقیق وفات او گزارش نشده است.
ابوعلی احمد بن محمد بن جعفر صولی، وی اهل بصره و از دانشمندان شیعه بود.
تا زمانی که
عبدالعزیز بن یحیی بن احمد جلودی (شیخ بصره و از اصحاب
امام جواد علیه‌السلام) زنده بود، صولی همراه و هم نشین او بود.
پس از آن در سال ۳۵۳ هجری به بغداد هجرت کرد و گروهی از مردم به فراگیری حدیث از وی پرداختند.
نجاشی گوید: « بااینکه گفته شده صولی از افراد ضعیف روایت می‌کرد؛ اما خود در نقل حدیث موثق و مورد اعتماد بود ».
ابوعلی افزون بر جلودی از
محمد بن یحیی بن منذر قزاز و
احمد بن عبدالعزیز جوهری بهره برده و روایت کرده است.
شیخ مفید از شاگردان ابوعلی بوده و تمام روایات صولی را که احتمالاً تالیفات وی را نیز شامل می‌شود، گزارش کرده است.
صولی تالیفاتی داشته ازجمله اخبار فاطمه علیهاالسلام که کتاب بزرگی بوده و
ابوالفرج محمد بن موسی قزوینی آن را به صورت املایی از احمد آموخته و روایت کرده است.
از تاریخ درگذشت صولی گزارشی نیست؛ ولی آنچه پیداست در سال‌های پایانی عمر، ساکن اهواز بوده و در همان شهر بدرود حیات گفته است.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد صولی»، ج۲، ص۱۰۳.
