احمد بن منصور اسبیجابی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن منصور اسبیجابی (م پس از
۴۸۰ق)
فقیه و
قاضی حنفی مذهب،
قرن پنجم هجری قمری در
اسبیجاب بود وی
مرجعیت دینی آن سامان را نیز بر عهده داشت.
ابونصر احمد بن منصور اسبیجابی از علمای حنفی قرن پنجم هجری و منسوب به
اسبیجاب از شهرهای
ماوراءالنهر در حدود
ترکستان بود. وی را فقیهی متبحر و برتر از علمای دیار خود، توصیف کرده‌اند.
ابونصر به
سمرقند سفر کرد و در این شهر اقامت گزید و مسند
فتوا و
قضاوت را کسب نمود. پس از درگذشت
سید ابوالشجاع، مرجعیت دینی به دست او افتاد. ابونصر همچنین به تدریس برای طلاب و فقهای این دیار مشغول شد و با علما
مناظره می‌کرد.
گفته‌اند پس از وفاتش در خانه او صندوقی یافتند که حاوی فتاوای اشتباه فقهای زمانش بود که اسبیجابی آنها را پنهان کرده بود تا نقصان کار فقها معلوم نشود و
مقلدان هم به اشتباه نیفتند.
سال
وفات اسبیجابی مشخص نیست. منابع تنها به درگذشت او پس از سال ۴۸۰ق اشاره کرده‌اند.
تالیفاتی از احمد بن منصور به جای ماند که عبارت‌اند از:
شرح جامع الصدر،
شرح جامع الصغیر ،
شرح جامع الکبیر
محمد بن حسن شیبانی حنفی (م
۱۸۲ق)،
شرح الکافی
محمد بن محمد حنفی (م
۳۳۴ق)،
شرح مختصر الطحاوی
ابوجعفر احمد بن محمد طحاوی.
بیشتر این آثار در فروع
فقه حنفی است.
(منابع دیگر:
).
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد اسبیجابی»، ج۳، ص۴۸.
