احمد بن محمدباقر چهارسوقی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمدباقر چهارسوقی اصفهانی، از علما و فضلای
اصفهان و تعلیم یافته مکتب
نجف در
قرن سیزده و چهارده هجری بوده است.
آقامیرزا احمد چهارسوقی فرزند آقامیرزا محمّدباقر صاحب روضات، عالم فاضل زاهد، در ۲۱
ربیع الثّانی ۱۲۶۳ق در
اصفهان متولّد شد، و نزد علمای اصفهان، ازجمله
پدر بزرگوار خود و عموی دانشمندش آقامیرزا
محمّدهاشم چهارسوقی تحصیل نمود، و دخترعموی خود را به زوجیّت خویش برگزید، و به
نجف اشرف مهاجرت نمود.
وی در آن جا به تکمیل تحصیلات خود کوشید تا فقیهی جامع گردید، و باقی عمر را به
عبادت و
ریاضت گذراند تا این که در چهارشنبه ۱۵
رمضان المبارک ۱۳۴۱ق
وفات یافت، و در
وادی السّلام نجف در جوار مرقد عمّ بزرگوار خود مدفون گردید. ایشان خطّ خوشی داشته، و کتب خود را به خطّ زیبای خویش کتابت نموده، و یک جلد
قرآن مجید نیز با خطّی نیکو نوشته است.
صاحب عنوان، آثار و تالیفاتی داشته که از آن جمله است:
۱. حاشیه بر شرایع؛
۲. حاشیه بر شرح لمعه؛
۳. کتابی در ادعیه.
مهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۳۸۸.
