احمد بن محمد قلاّء
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمد قلاّء(م.
قرن ۴ق) از محدثان و مؤلفان
قرن چهارم هجری قمری بود.
شیخ طوسی ایشان را در زمره کسانی دانسته که روایتی از
امامان (علیهم‌السلام) نقل نکرده‌اند، ولی وی را فردی
موثق دانسته است.
ابوالحسن احمد بن محمد بن علی بن عمر بن رباح قلاّء سوّاق از موالیان آل
سعد بن ابی وقاص بود. جدش عمر بن رباح از
امام صادق و
امام کاظم (علیهم‌السّلام) روایت نقل کرده و پس از آن در امامت
امام رضا (علیه‌السلام) توقف کرده است. پس از او فرزندانش از
واقفه شدند.
ابوالحسن دو برادر به نام‌های ابوالحسین محمد و ابوالقاسم علی داشت که احادیث بسیاری را روایت کرده‌اند.
از ابوالحسن، اطلاعات زیادی در دست نیست.
گفته‌اند
ابوغالب زراری (م.
۳۶۸ق)،
ابوطالب انباری وفات و ابوعلی محمد بن همام (م.
۳۳۶ق) از ابوالحسن روایت کردند.
شیخ طوسی در رجال خود، ابوالحسن را از کسانی دانسته که روایتی از امامان (علیهم‌السّلام) نقل نکرده‌اند؛ ولی وی را فردی موثق دانسته است.
همو در الفهرست گفته او از ابوطالب عبیداللّه انباری همه کتاب‌های وی را روایت کرده است.
از ابوالحسن آثاری نام برده شده که از آن جمله است:
• الصیام؛
• الدلائل؛
• سقاطات العج
• ما روی فی ابی الخطاب محمد بن ابی زینب، وی کتاب اخیر را با مشارکت برادرش علی تالیف کرد.
از راویان وی می‌توان فهمید که ابوالحسن از رجال سده سوم و چهارم هجری بوده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد قلاّء»، ج۲، ص۱۱۱.
