احمد بن محمد زوزنی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمد زوزنی (م.
۳۶۲ق) معروف به ابن عفریس، از فقها و محدثان
شافعی مذهب در
قرن چهارم هجری قمری بود. او از پیشوایان این فرقه به شمار می‌رفت و در
علم فقه و
حدیث صاحب‌نظر بود. ابن عفریس در سال ۳۶۲ هجری قمری درگذشت.
ابوسهل احمد بن محمد بن محمد بن عفریس زوزنی دوری معروف به ابن عفریس، چنان که از نسبت وی استفاده می‌شود، از مردمان زوزن از توابع
تربت حیدریه کنونی در بخش خواف بود.
سبکی وی را از فقها و محدثان شافعی مذهب شمرده و می‌نویسد: «او از پیشوایان این فرقه بود و حدیث را نزد
ابوالعباس اصّم از محدثان
نیشابور فرا گرفت».
او با فقیهان مشهوری چون
قفال شاشی و
خفاف هم عصر بود و هم طبقه آنان به شمار می‌رفت.
گفته شده وی از
دانش کلام نیز بهره داشته
و آنچنان در فقه قوی و چیره دست بود که فقهای بزرگی همچون
نووی و
رافعی، آرا و نظریات او را در آثار خود آورده و به آن استناد جسته‌اند.
کتاب جمع الجوامع که مجموعه‌ای برگرفته از آثار و آرای
امام شافعی و دیگر کتب اصلی شافعیه بوده و در نوع خود اثری ستودنی است، تالیف اوست.
زوزنی در سال ۳۶۲ هجری از دنیا رفت.
اسماعیل پاشا درگذشت او را
۵۳۶ هجری نوشته
که اشتباه است.(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد زوزنی»، ج۲، ص۹۹.
