احمد بن عطا رودباری (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد رودباری (م.
۳۶۹ق) از
صوفیان برجسته و استاد علوم
قرائات،
فقه و تصوف در
قرن چهارم هجری قمری بود. او اهل
رودبار در نواحی
بغداد بود و پس از دوران تحصیل در این شهر، به صور در
لبنان کنونی مهاجرت کرد. وی در نقل روایات ضعیف محسوب می‌شد، اما در زمینه‌های اخلاق و تصوف تأثیرگذار بود. رودباری در سال ۳۶۹ هجری قمری درگذشت و در صور به خاک سپرده شد.
ابوعبداللّه احمد
بن عطا
بن احمد صوفی رودباری، وی منسوب به رودبار، روستایی در نواحی بغداد بود؛
ولی دوران کودکی و نوجوانی را در بغداد سپری کرد و مدت طولانی در آنجا می‌زیست. با گذشت این دوران برای تحصیل و کسب علم از بغداد به شهر صور در لبنان کنونی مهاجرت کرد و در آنجا ساکن شد.
رودباری علوم خویش را از استادان نامداری چون
ابوبکر بن ابوداوود،
قاضی محاملی و بسیاری دیگر فرا گرفت.
رودباری خود نیز در علومی چون قرائات، فقه،
اخلاق و تصوف به استادی رسید و از بزرگان و شیوخ صوفیه
شام شد؛
ولی در نقل روایات، فردی ضعیف به شمار می‌رود.
کسانی چون
ابوحسین بن جمیع و
ابوالقاسم طرسوسی از شاگردان رودباری بوده و روایاتی را از او نقل کرده‌اند.
کتاب آداب الفقر اثر رودباری است.
رودباری در سال
۳۵۹ یا ۳۶۹ هجری در روستای منواث در حوالی صور درگذشت و جنازه اش به صور حمل و در آنجا به خاک سپرده شد.
برخی گفته‌اند وی از بلندی به پایین افتاد و جان سپرد و در محله خرابه‌ای در صور به خاک سپرده شد.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد رودباری»، ج۲، ص۹۷.
