احمد بن عبدالرّحمان یزدی، از محدّثینقرن پنجم هجری است. وی در اصفهان ساکن بوده، و از پدرش و عبداللّه بن جعفر بن فارس، علیّ بن فضل بن شهریار، محمّد بن اسحاق بن ایّوب، ابوبکر جعابی، طبرانی، اسماعیل بن نجید و فاروق خطابی روایت نمود. عبدالرّحمان بن منده، علیّ بن شجاع، خصیب بن قتاده، محمّد بن محمّد بن عبدالوهاب مدینی از او نقل حدیث می‌کنند. وی محدّثی ثقه، مقبول‌القول و خردمند بود. ذهبی او را قاضی و صاحب اصول خوانده است.
