احمد بن ابراهیم عمی (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن ابراهیم عمی (م. پس از
۳۵۰ق)
محدث، مورخ،
فقیه و
متکلم امامی مذهب و
شیعه در
قرن چهارم هجری قمری بود. ایشان در
بصره زندگی می‌کرد و از دانشمندان
موثق و مورد اعتماد بود.
ابوبشر احمد بن ابراهیم بن احمد بن معلی بن اسد عمی بصری محدث، مورخ،
فقیه و متکلم
امامی مذهب و از شیعیان بصره بود.
ابوبشر کاتب
عبدالعزیز جلودی (م.
۳۳۲ق) بود و از
جلودی دانش فراوان آموخت. همچنین همه تالیفات و نوشته‌های استادش را از خود او فراگرفت و روایت کرد.
احمد عمی از دیگر تاریخ نگاران و دانشمندان
اهل سنّت نیز فراوان روایت می‌کرد.
محمد بن زکریا بن دینار غلابی و
ابومحمد حسن بن علی بن عبدالکریم زعفرانی دو تن از استادان دیگر اویند.
محمد بن وهبان دبیلی،
ابوطالب انباری و
ابوالقاسم علی بن حمزه بصری لغوی نحوی (م.
۳۷۵ق)
نیز از شاگردان و راویان ابوبشر هستند.
ابوبشر که از دانشمندان موثق و مورد اعتماد بود،
اخبار و
روایات بسیاری از وی نقل شده
و دارای تالیفات گوناگون و بسیار است که عبارت‌اند از:
• التاریخ الکبیر؛ • التاریخ الصغیر؛ • مناقب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)؛ • اخبار صاحب الزنج؛ • الفرق که کتابی نیکو و عجیب توصیف شده است؛ • اخبار السید الحمیری؛ • شعر السید؛ • عجائب العالم؛ • المثالب؛ • القبائل؛ • (المثالب القبائل)؛
• الابواب الدامغه (الدافعه)
و • محن الانبیاء و الاوصیاء و الاو لیاء.
تاریخ درگذشت احمد در دست نیست؛ ولی به تصریح
الندیم، پس از سال ۳۵۰ هجری از دنیا رفته است.
.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد عمی»، ج۲، ص۱۰۸.
