ابوحفص کبیر احمد بن حفص بخاری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوحفص احمد بن حفص بخاری، مشهور به ابوحفص کبیر (۱۵۰-۲۱۷ هـ)، از فقهای بزرگ
حنفیه در
بخارا در
قرن دوم و سوم هجری قمری بود.
ابوحفص احمد بن حفص بخاری، مشهور به ابوحفص کبیر، به سال ۱۵۰ هـ به دنیا آمد.
ابوحفص از فقهای بزرگ حنفیه در بخارا بود. درجات و مراتب علمی وی را تا بدان‌جا گفته‌اند که از او با عنوان فقیه مشرق و شیخ ماوراءالنهر یاد شده است. فرزندش محمد نیز از فقهای نامدار و برجسته فرقه حنفیه به شمار می‌رفت.
محیی‌الدین قرشی به نقل از سرخسی می‌نویسد که روزگاری
ابوعبدالله بخاری صاحب صحیح به بخارا سفر کرد و پس از مدتی اقامت در آنجا به دادن
فتوا مشغول شد، اما ابوحفص او را شایسته این مقام ندانسته و از این کار منع کرد و در نهایت به جهت صدور فتوایی از بخارا اخراج گردید.
ابوحفص بخاری،
فقه را از بزرگانی چون
محمد بن حسن شیبانی، و حدیث را از
وکیع بن جراح،
هشیم بن بشیر و
جریر بن عبدالحمید آموخت و روایت کرد. وی برای کسب دانش، مسافرت‌هایی نیز داشته است.
وی دارای شاگردان و ملازمان بسیاری بوده که از آن میان می‌توان افرادی چون
محمد بن ابی‌رجاء بخاری و
احمد بن عمر بن داود را نام برد.
مرگ ابوحفص بخاری را به سال ۲۱۷ هـ در بخارا دانسته‌اند.
ابوحفص بخاری، دارای مجموعه فتاوا و الفوائد بوده است.
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۱۹، برگرفته از مقاله «احمد بخاری».
