آقا شیخ احمد احرام باف بیدآبادی، از فضلاء گمنام اصفهان در قرن سیزدهم، ساکن محلّه قبله دعا و از معاصرین مرحوم سیّدحجّت الاسلام شفتی و فرزندش سیّدحجّت الاسلام ثانی حاج سیّداسداللّه بوده، و در نزد آنان، محترم و مقبول‌القول و معتمدعلیه بوده است. جلسه درس مختصری در منزل داشته، و عدّه‌ای در محضر او حاضر می‌شده‌اند که از آن جمله است مرحوم آقامیرزا یحیی مدرّس کاشی‌پز اصفهانی بیدآبادی. پس از وفات که ظاهراً در حدود سال ۱۲۹۵ بوده، در قبرستان آب‌بخشان در مقبره مرحوم ملاّحسین تفلیسی مدفون گردیده است. پس از خرابی و تسطیح قبرستان آب‌بخشان، اعقابش استخوان‌های او را به تکیه آقامیرزا محمّدباقر چهارسوقی (صاحب روضات) در تخت فولاد نقل کردند.
