• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حسن - به ضم حاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حسن (به ضم حاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای نیکوئی، زیبائی، خوبی، اعم از آنکه زیبائی صورت و قیافه و‌ اندام باشد و یا خوبی عمل و انسان است. حضرت علی (علیه‌السلام) در حکمت ۴۱۳ از این واژه استفاده نموده است.



(بر وزن قفل) نیکوئی، زیبائی، خوبی، اعم از آنکه زیبائی صورت و قیافه و‌ اندام باشد و یا خوبی عمل و انسان و غیره. «احسان» نیکی کردن خواه به طریق احسان و انفاق باشد یا خوب عمل کردن. «حسن» بر وزن شرف، وصف است به معنی زیبا و نیکو.


««و من احسن فیما بینه و بین الله احسن الله ما بینه و بین الناس»» (و آن كس كه ميان خود و خدايش را نيكو گرداند خداوند رابطه بين او و مردم را نيكو خواهد كرد.)(شرح‌های حکمت:)


۱. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۶۴۹.    
۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۸۸۲، حکمت ۴۱۳.    
۳. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۲۵۴، حکمت ۴۲۳.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۵۱، حکمت ۴۲۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۴۳.    
۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۵۶.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۵۶.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۵، ص۴۰۹.    
۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۵۰۲.    
۱۰. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۶۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حسن»، ج۱، ص۲۷۴.    






جعبه ابزار