• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احتیال

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



احتیال یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای نیرنگ و تدبیر زیرکانه برای تسلیم خصم است.



احتیال را در لغت به معنای به‌کارگیری حیله و نیرنگ آورده‌اند و در اصطلاح اهل منطق به‌کارگرفتن نیرنگ و ترفندی در بحث و جدل است که برای خصم (طرف مقابل) پوشیده باشد.
خواجه نصیرالدین طوسی می‌گوید: «چون مقصود از جدل، الزام غیر است، لامحاله مشتمل بود بر نزاعی، و در اغلب احوال، جدل را به استعمال نوعی از عناد و احتیال احتیاج افتد؛ خاصه آنجا که رای نافع، حق مطلق نبود و به ایراد مشهوراتی که انتاج آن کنند و دفع مشهورات و صادقاتی که انتاج مقابلش کنند، محتاج شود، و یا اگر حق بود، ولیکن اثباتش به برهان به حسب ادراک جمهور متعذر بود؛ پس در نصرتش به مشهورات، تمحّلی و مراوغتی به‌کار باید داشت».


۱. خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۴۴۷.    
۲. ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان، البصائر النصیریه، ص۳۴۰.    



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «احتیال»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۰/۲۶.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی




جعبه ابزار