أُجاج (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أُجاج (به ضم همزه) از مفردات
نهج البلاغه، به معنای آب شور مایل به تلخی، توصیفی از وضعیت و کیفیت عذاب
اهل جهنم میباشد.
أُجاج آب شوری را گویند که به تلخی زند. «هٰذٰا عَذْبٌ فُرٰاتٌ سٰائِغٌ شَرٰابُهُ وَ هٰذٰا مِلْحٌ اُجٰاجٌ»،
لذا
امیرالمؤمنین (علیهالسلام) دربارۀ
راغبان خدا فرموده: «فهم فی بحر اجاج افواههم ضامرة و قلوبهم قرحة قد وعظوا حتی ملّوا؛
آنها از نادانی مردم و ظلم ظالمان در دریایی تلخ هستند و دهانهایشان بسته و دلهایشان مجروح است، بقدری مردم را موعظه کردهاند تا خسته شدهاند.»
همچنین آن وجود نورانی در وصف
آتش جهنّم فرموده: «ساطع لهبها، متغّیظ زفیرها متاجج سعیرها؛
شعلهاش بلند، صدایش پرهیجان، آتشش در شدت حرارت است.»
(نعوذ بالله منها) در لغت آمده: «الاجّة: شدة الحرّ و توهّجه».
این کلمه فقط دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اجاج»، ص۲۶.